2 januari 2016 – Column Otto Wijnen: Goede voornemens
Gevaarlijke tijd, die kerstdagen en dat nieuwe jaar. Voor je het weet wordt je blootgesteld aan een toespraak waar de honden geen brood van lusten. Japke-d. Bouma schreef er in het AD al over;
“De “drempel van het nieuwe jaar” die altijd weer opduikt, de “onzekere tijden die ons wachten”, de “ontwikkelingen die elkaar in razendsnel tempo opvolgen”, de “uitdagingen” die vooral “kansen” zijn. De “inzet waarvoor we weer bedankt” worden, de voortzetting van de “inspirerende samenwerking” waar naar wordt “uitgekeken”. Maar ook de “ups and downs” die we hebben meegemaakt, hoe “bewogen” het jaar weer was, en hoe goed dit moment is, “juist nu”, om “vooruit te kijken”, maar bovenal “TERUG”, om alle “toppers in het zonnetje te zetten”.”
In het jaaroverzicht van het nieuwe Hoorn TV, nu onder de naam Weeff tv actief in heel Westfriesland had ik trouwens ook de woorden ‘bewogen” en “up and downs”, maar he, die tekst had ik zelf niet geschreven, dus mij treft geen blaam…
Of je nu een toespraak houd of niet; je ontkomt bijna niet aan wat overpeinzingen. Vorig jaar was ik op deze dag volledig van de kaart door het verse verlies van mijn schoonvader, terwijl ik volop in de voorbereidingen zat van de stadsreceptie die ik mocht presenteren in de Hoornse Schouwburg Het Park. Een rare mix van verdriet en de kick van ’t verzorgen van zo’n pracht-event.
Een mooi voornemen. Maar hoe realiseer ik dat?
Het jaar begon verder redelijk maar het aantal boekingen kakte behoorlijk in richting de zomer. De reden? Geen idee! Maar van veel ondernemers om mij heen hoor ik wat ikzelf dankzij het najaar ook heb ervaren: 2015 was een goed jaar. Voor mij werd het zelfs het beste jaar ooit! En die lijn ga ik doortrekken in 2016. Een mooi voornemen. Maar hoe realiseer ik dat?
Het verschil tussen mensen die hun doelen bereiken en zij het bij voornemens laten, zit er volgens mijn leermeester Brendon Burchard niet in het feit dat voornemens meestal niet SMART zijn. (Specfiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en tijdgebonden). Nee,volgens hem slaag je pas als je je voorbereiden op tegenslag. Net als een marathonrenner. Die visualiseert niet zozeer het moment van de finish, maar de momenten waarop hij (of zij) er doorheen zit. Die 18e kilometer. Dan gaat de knie opspelen. Dus doe je oefeningen om die knie sterker te maken. En zo haal je die eindstreep, dat doel wél!
Mijn doelen heb ik helder. Die 18e kilometer en mijn zwakke knieën ook. Daarom heb ik bijvoorbeeld een geweldige partner in de arm genomen die mij ondersteunt met administratie en acquisitie. Ik ga meer zaken uitbesteden die ik vroeger dacht zelf te kunnen, zoals de vormgeving van mijn eerste boek. En ik ga nog meer plezier en enthousiasme uitstralen. Daar hoef ik weinig moeite voor te doen trouwens, want ik héb me een partij zin om aan de slag te gaan!
